Ένα τηλεμάθημα που βρίσκει την ουσία στην καρδιά

Δε σε νοιάζει τόσο η ενότητα, που πρέπει να κατακτηθεί ως γνώση, όσο η παρέα τους που δε θέλεις να στερηθείς, η ζωντάνια τους που δημιουργεί τις εσωτερικές δυνάμεις ώστε να το συνεχίσεις αυτό, η φλόγα της ψυχής τους που θα σε κάνει το βράδυ να κοιμηθείς ζεστά, –κάτι σου έδωσαν από τη ψυχούλα τους απλόχερα και γενναιόδωρα, κάτι έδωσε την υπόσχεση για έναν καινούριο κόσμο!

– Κυρία! Αυτοί είναι οι Beatles;

– Ναι! Σας ακούγονται ευχάριστα;

– Ναι, κυρία! απαντούν, καθώς μοιραζόμαστε ένα από τα τραγούδια, που βάζω λίγα λεπτά, πριν ξεκινήσει το διαδικτυακό μάθημα, έως ότου συνδεθούν όλα τα παιδιά και να συμπληρωθεί η σχετική πληρότητα του τμήματος.

Στις ανοιχτές κάμερες τα βλέπω να κινούν το σώμα και το κεφαλάκι τους στο ρυθμό του τραγουδιού. Το απολαμβάνουν, χαίρονται, διασκεδάζουν. Χαμογελώ με τον αυθορμητισμό και το ξεχείλισμα της ψυχής τους.

– Πάμε παιδιά; Ξεκινάμε; Είμαστε σχεδόν όλοι;

-Ναι, κυρία! Λείπει όμως ο Γιάννης, ο Δημήτρης και η Αλεξία!

– Δεν πειράζει! Όσοι είμαστε ξεκινάμε!

Λίγος ο χρόνος, μεγάλες οι τεχνικές δυσκολίες, αλλά η διάθεση όλων μας να επικοινωνήσουμε μεγάλη.

Αυτό, που κατανοούμε στη συνέχεια, ως αλήθεια, είναι πως το μάθημα είναι δεύτερο σε σημασία. Αυτό, που είναι πολύ δυνατό και κυριαρχεί, είναι η διάθεση να βρεθούμε μαζί ως συντροφιά και πάλι και να ακούσουμε τις φωνές μας, να αποκτήσουμε νέες κοινωνικές εμπειρίες, έστω και διαδικτυακές, να μοιραστούμε πράγματα και συναισθήματα.

Και αρχίζει το μάθημα με τον ανταγωνισμό! Ποιος θα μιλήσει πρώτος! Κι έρχεται μετά ο παιχνιδιάρης, που πετά μια ατάκα, ώστε όλοι να ξεκαρδιστούμε στα γέλια. Ο γκρινιάρης, που σηκώνει το χεράκι, αλλά δε φαίνεται και διαμαρτύρεται. Ο αφηρημένος, που ρωτά σε ποια σελίδα του βιβλίου βρισκόμαστε, γιατί ξεχάστηκε και μπερδεύτηκε. Ο γλωσσοπλάστης, που ερμηνεύει τα πάντα με το δικό του γλωσσικό τρόπο, τις δικές του λέξεις, τις οποίες επινοεί, που σε κάνουν να γελάς, μα που είναι τόσο ακριβείς.

Και σκέπτεσαι! Αυτά τα παιδιά είναι που θα φτιάξουν το νέο κόσμο. Με τις δικές μας διδαχές, με τις δικές τους εμπειρίες. Γι’ αυτό λοιπόν πρέπει να γελάσουμε μαζί, να τα δώσουμε αγάπη και κουράγιο, να τα πείσουμε πως πιστεύουμε σ’ αυτά, πως είμαστε συνοδοιπόροι τους, ώστε να συνδημιουργήσουμε και ν’ ανοίξουμε καινούριους ορίζοντες.

-Κυρία, πέρασε η ώρα! Τελειώσαμε!

– Λίγο ακόμη παιδιά! Κάποια δευτερόλεπτα ακόμη να τελειώσουμε την ενότητα!

Καταλαβαίνεις όμως πως δε σε νοιάζει τόσο η ενότητα που πρέπει να κατακτηθεί ως γνώση, όσο η παρέα τους που δε θέλεις να στερηθείς, η ζωντάνια τους που δημιουργεί τις εσωτερικές δυνάμεις ώστε να συνεχίσεις αυτό που κάνεις για το χατίρι τους, η φλόγα της ψυχής τους που θα σε κάνει το βράδυ να κοιμηθείς ζεστά, γιατί κάτι καλό έκανες γι’ αυτά, κάτι σου έδωσαν από τη ψυχούλα τους απλόχερα και γενναιόδωρα…κάτι έδωσε την υπόσχεση για έναν καινούριο κόσμο!

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Όλες οι Ειδήσεις και τα Τελευταία Νέα για την Εκπαίδευση στο edweek.gr

Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησέ μας στο Instagram
Ακολούθησέ μας στο Twitter
Μπες στην ομάδα μας στο Viber
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

Μοιράσου το άρθρο μας

             

Αν η εικόνα υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για να την αντικαταστήσουμε.  – If the images are subjected to copyright contact us in order to replase them.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.