Παίζοντας ποδόσφαιρο με τους μαθητές μας! | Ιφιγένεια Κουμαργιανού

Παίζοντας ποδόσφαιρο με τους μαθητές μας ξαναγινόμαστε παιδιά, μας παρασύρει ο ενθουσιασμός τους, το πάθος τους, ο ανταγωνισμός, ακόμη και όταν αυτός καμιά φορά ξεφεύγει κάπως με γκρίνιες και “ευγενικές” εκφράσεις. Είναι μέσα στο πακέτο του παιχνιδιού άλλωστε!

Γράφει η Ιφιγένεια Κουμαργιανού

Δεν έχω φωτογραφία να σας παρουσιάσω, γιατί όλα γίνονται αυθόρμητα και όταν το καλεί η στιγμή.

Άλλες φορές γινόμαστε οι διαιτητές στις μεταξύ τους διενέξεις, στα αμφισβητούμενα φάουλ, στα πέναλτι, που πρέπει να χτυπηθούν, και άλλες φορές γινόμαστε ο έξτρα παίκτης, που πασάρει, σουτάρει και συμπληρώνει την ομάδα. Κι αν τύχει και βάλουμε γκολ, γινόμαστε οι ήρωές τους.

Είναι όμορφο να γίνεσαι ένα με τα παιδιά, ξανανιώνεις, μπαίνεις σε μια ψυχολογία, που έχεις ξεχάσει και οφείλεις να τη θυμηθείς, για να κατανοήσεις τους θυμούς τους, τις κλωτσιές, που δίνουν για να τιμωρήσουν το άδικο, τις κουβέντες, που λένε, για να διεκδικήσουν το δίκιο τους ή να υπερισχύσουν.

Σκέπτομαι πόσα διδάσκομαι από τα παιδιά. Και όλα μέσα από ένα παιχνίδι.

Τις προάλλες, ένας μαθητής έσπασε τα γυαλιά του, καθώς έπαιζε ποδόσφαιρο. Ενώ τον περιποιόμουν, αυτός μου είπε: “Και όμως κυρία ήταν φάουλ” Εκεί κατάλαβα πως γι’ αυτόν σημασία δεν είχε το ότι έσπασε τα γυαλιά του, αλλά το ότι αδικήθηκε. Το ηθικό νόημα του παιχνιδιού δηλαδή.

Μεγαλώνουν τα παιδιά μαζί μας και μικραίνουμε εμείς μ’ αυτά. Παίρνουν από μας, αλλά και μας δίνουν.

Μ’ αρέσει να παίζω μαζί τους, ειδικά ποδόσφαιρο. Δένομαι, τα κατανοώ καλύτερα. Όταν κάποια φορά, είπαμε να μη χρησιμοποιούν μπάλες στα διαλείμματα, για να μην τραυματισθούν, επινοούσαν τα υποκατάστατά τους, όπως ένα τοστ μισοφαγωμένο και τυλιγμένο στο αλουμινόχαρτο, ένα δίευρο, ένα πλαστικό μπουκάλι νερού, ακόμη και ένα κομμάτι από σκληρό μήλο.  Το ένστικτο, η χαρά να εκτονωθούν μέσα από ένα παιχνίδι ανταγωνιστικό, που αναδεικνύει το μαχητή, το διεκδικητή, τον τεχνίτη, τον επιδέξιο, τον έξυπνο, τον καταφερτζή. Ότι ζητά η ζωή δηλαδή. Και μέσα σε αυτά κι εγώ!

Έκανα πως δεν έβλεπα στην εφημερία μου, αλλά παρακολουθούσα με ενδιαφέρον κι όταν κάποιος έκανε μια έξυπνη κίνηση, τον επικροτούσα με ένα πλατύ χαμόγελο. Πυρπολήτρια, υποστηρίκτρια, αλλά και δέκτης πολλών μηνυμάτων της ζωής!

Ένα αλισβερίσι, που ωφελεί όλους μας. Μαθητές και δασκάλους! Ένα δούναι και λαβείν, που εμένα τουλάχιστον, μου δίνει μεγάλη χαρά! Ειδικά, όταν κάποιος βάζει γκολ και μου λέει: “Κυρία για σας!”

Όλες οι Ειδήσεις και τα Τελευταία Νέα για την Εκπαίδευση στο edweek.gr

Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησέ μας στο Instagram
Ακολούθησέ μας στο Twitter
Μπες στην ομάδα μας στο Viber
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

Μοιράσου το άρθρο μας

             

Αν η εικόνα υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για να την αντικαταστήσουμε.  – If the images are subjected to copyright contact us in order to replase them.