Τα ψηλά βουνά, του Ζαχαρία Παπαντωνίου, έκδοση του 1918

Πρόκειται για την ψηφιακή επανέκδοση του αρχικού μη λογοκριμένου βιβλίου του Ζαχαρία Παπαντωνίου «Τα Ψηλά Βουνά», με κείμενο σε μονοτονικό και διαμόρφωση με βάση τη σύγχρονη γραμματική, ορθογραφία και σύνταξη.

Επιμέλεια: Γιώργος Π. Μαρκατάτος
Αναθεωρημένη έκδοση: Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ηρακλείου

λά Βουνά είναι ένα παιδικό μυθιστόρημα του Ζαχαρία Παπαντωνίου που εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1918 ως αναγνωστικό της Γ’ Δημοτικού στο πλαίσιο της βενιζελικής Γλωσσοεκπαιδευτικής Μεταρρύθμισης του 1917 που εισήγαγε τη δημοτική γλώσσα στο Δημοτικό σχολείο.

Σε 79 κεφάλαια εξιστορούνται οι εμπειρίες μιας ομάδας συμμαθητών που περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο βουνό. Εκεί μαθαίνουν να λειτουργούν σαν μία κοινότητα και να προστατεύουν το δάσος. Η κοινωνικοποίηση και η οικολογική ευαισθησία είναι οι κεντρικές ιδέες της ιστορίας. Περιλαμβάνονται και ποιήματα (όπως το γνωστό Τσιριτρό).

Το βιβλίο εκδόθηκε το Δεκέμβριο του 1918 ως αναγνωστικό της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Είχε προηγηθεί η μεγάλη Εκπαιδευτική Μεταρρύθμιση του Ελευθερίου Βενιζέλου που έγινε το 1917 ως συμπλήρωμα των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων που είχαν προηγηθεί το 1913. Bασικό πρόταγμα του νομοσχεδίου είναι η διευθέτηση του γλωσσικού ζητήματος, για την οποία ο Βενιζέλος ήταν απολύτως αποφασισμένος. Στην προσπάθεια αυτή εντάσσονται σπουδαίοι διανοούμενοι της εποχής (Δελμούζος, Γληνός και φυσικά ο Τριανταφυλλίδης). Με το Ν.Δ. 2585/1917  καθιερώνεται η δημοτική γλώσσα σ’ όλες τις τάξεις του δημοτικού σχολείου, με παράλληλη διδασκαλία της καθαρεύουσας στις δύο τελευταίες τάξεις.

Το βιβλίο προκάλεσε οξύτατες αντιδράσεις, ώσπου το 1920 αποσύρθηκε, όπως και τα άλλα αναγνωστικά της Μεταρρύθμισης. Επαναφέρθηκε ως αναγνωστικό σε κατοπινά χρόνια. Θεωρείται ένα από τα σπουδαιότερα παιδικά βιβλία στην ελληνική γλώσσα και επανεκδόθηκε πολλές φορές.

Ο Ζαχαρίας Παπαντωνίου (Καρπενήσι, 2 Φεβρουαρίου 1877 – Αθήνα, 1 Φεβρουαρίου 1940) ήταν Έλληνας λογοτέχνης, ποιητής, πολιτικός, διηγηματογράφος, δημοσιογράφος, κριτικός τέχνης και ακαδημαϊκός, υποστηρικτής της δημοτικής γλώσσας στο γλωσσικό ζήτημα.

Από το 1908 μέχρι το 1910 βρισκόταν στο Παρίσι, από όπου αρθρογραφούσε για την εφημερίδα Εμπρός. Μεταξύ 1912 και 1916 είχε λάβει τις θέσεις νομάρχη Ζακύνθου, Κυκλάδων, Μεσσηνίας και Λακωνίας. Το 1918 ανέλαβε τη θέση του Διευθυντή της Εθνικής Πινακοθήκης και στη συνέχεια (και μέχρι τον θάνατό του) πρόεδρος του μονίμου καλλιτεχνικού συμβουλίου της. Την ίδια αυτή χρονιά εξέδωσε το διήγημα και πεζογραφημά του “Τα Ψηλά Βουνά” . Η πρώτη εμφάνιση του Παπαντωνίου στα γράμματα έγινε με σατιρικούς στίχους τους οποίους είχε γράψει όταν ήταν ακόμη μαθητής και είχαν δημοσιευτεί στο βραχύβιο σατιρικό περιοδικό Αί Μηχανορραφίαι με τον Νικόλαο Κουντουριώτη και Ιωάννη Δεληκατερίνη. Το 1938 εκλέχθηκε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (έδρα Λογοτεχνίας, τάξη Γραμμάτων και Τεχνών). Οί γονείς του ήθελαν να σπουδάσει γιατρός εκείνος όμως προτίμησε την Ζωγραφική. Στο Παρίσι πήγε αργότερα ως ανταποκριτής της εφημερίδας Εμπρός στην οποία και δημοσίευσε το πρώτο διήγημα και πεζογράφημα του “Τα Παρισινά Γράμματα” το οποίο και προκάλεσε μεγάλη και παγκόσμια αίσθηση και εντύπωση και τα οποία και κυκλοφόρησαν μετά τον θάνατό του σε έναν τόμο με τον τίτλο “Φιλολογικά Χρονογραφήματα”. Επιστρέφοντας από το Παρίσι συνέχισε να εργάζεται ως ανταποκριτής, αρθογράφος και ως αρχισυντάκτης στην εφημερίδα Εμπρός για άλλα 3 χρόνια.

(Πηγή: Wikipedia)

  • “Τα Ψηλά Βουνά” είναι διαθέσιμα, εδώ!

*  Περισσότερα e-books στην ψηφιακή βιβλιοθήκη του edweek, εδώ.

   Μπες στην ομάδα μας στο Viber!

Μοιράσου το άρθρο:

             

* Αν η εικόνα υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για να την αντικαταστήσουμε.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Αυτός ο ιστότοπος χρησιμοποιεί το Akismet για να μειώσει τα ανεπιθύμητα σχόλια. Μάθετε πώς υφίστανται επεξεργασία τα δεδομένα των σχολίων σας.