Ανάβουνε φωτιές στις γειτονιές !

Η φωτιά είχε για τα καλά ανάψει, οι πιο μεγάλοι από μας άρχισαν να κάνουν μεγάλους σάλτους πάνω από αυτήν, ενώ εμείς οι μικρότεροι δυσκολευόμασταν να πιστέψουμε, να εμπιστευτούμε, τα πόδια μας, να δώσουμε μια, να βγάλουμε φτερά, να την ξεπεράσουμε.

Το καλοκαίρι είναι του φτωχού και τη ζέστη την παλεύεις με το καυτό, μου το δίδαξαν στην έρημο, μέσα στη Σαχάρα εκεί όπου και οι πέτρες στενάζουν, αν σταθείς σιωπηλός ήρεμος θα νιώσεις τον καημό και την αντάρα τους.
Στέκομαι μακριά από την κάψα τους, ξένος, περαστικός ταξιδιώτης, δεν κατάφεραν, δεν το θέλησαν ποτέ, να με κάνουν ρυτίδα τους.

Στον Ιούνη τον Λαμπαδάρη, στη γιορτή του, τέτοιες μέρες στέκομαι στην φωτιά, που θεριεύει για χάρη του. Είναι το έθιμο παλιό, είναι που το προγραμμένο μήνυμα στα κύτταρα μας εξακολουθεί να φωτίζει το δρόμο μας και άθελα του μάς δείχνει την πορεία.

Την παραμονή της γιορτής του Άι Γιάννη, σαν σήμερα, ανάβουν φωτιές, μεγάλες, στις φτωχογειτονιές του Πειραιά, στα Λεμονάδικα, εκεί που και ο Βαμβακάρη υμνούσε τον έρωτα και παθιαζόταν με τους στίχους, οι γείτονες από νωρίς τριγυρνούσαν μαζεύοντας τα πιτσιρίκια στη σειρά.
Τα ξύλα στοίβες, ψιθύριζαν, ετοίμαζαν μεγάλο πανηγύρι θα εξοριζόταν πάλι το κακό που δε μας άφησε ποτέ σε ησυχία, μας προκαλούσε άλλοτε με μάτια κι άλλοτε έχοντας πόδια λάγνα και τρυφερά.

Έθιμα που για μια στιγμή έλεγες πως έσβησαν, πήραν το δρόμο των παλιών Θεών και στάθηκαν στη πίσω όψη ενός ξεχασμένου παιδικού βιβλίου, της μικρής ανιστόριτης νιότης μας.

Φαίνεται πως ο προγνωστικός ήχος, ο Κλήδονας* της μέρας, είναι ο ήχος που μετασχηματίζεται, μέσα από τη βίαιη αλλαγή, το ξύλο, που δίνει θερμότητα ζεσταίνει τις από καιρό κρύες καρδιές, μας καλεί να κάψουμε το από καιρό τελειωμένο, άχρηστο κομμάτι μας.

Μέσα στην έρημο το καυτό θεόγλυκο τσάι είναι που ξεδιψά, ούτε σκέψη για το παγωμένο, μέσα στην άνυδρη από συναισθήματα μα και παρορμήσεις πόλη, είναι η συνεύρεση, το κοινό και πιθανά ανόητο νοιάξιμο που ανοίγει τα κουτσουρεμένα φτερά μας. Ξανακάνει, ξαναγεννά ανθρώπους, εκείνα τα μοιραία θηλαστικά που ξέφυγαν από την κιβωτό και το πάλεψαν μάταια μοναχά τους.

* κληδών: αρχική σημασία “προμήνυμα”. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση οι ανύπαντρες κοπέλες μαντεύουν το όνομα του μελλοντικού συζύγου. Για ψέματα και υπερβολές χρησιμοποιείται και η φράση “αυτά τα λένε στον κλήδονα”

Μανώλης Δημελλάς, Εικονολήπτης Επικαίρων – Συγγραφέας

via: εάν, (ένθετο του 24grammata.com)

Ενημερωθείτε για θέματα  πολιτισμού και παιδείας , με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του edweek.gr

Διάβασε όλες τις ειδήσεις μας στο Google
Κάνε like στη σελίδα μας στο Facebook
Ακολούθησέ μας στο Instagram
Ακολούθησέ μας στο Twitter
Μπες στην ομάδα μας στο Viber
Κάνε εγγραφή στο κανάλι μας στο Youtube

Μοιράσου το άρθρο μας

             

Αν η εικόνα υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα παρακαλούμε να μας ενημερώσετε για να την αντικαταστήσουμε.  – If the images are subjected to copyright contact us in order to replase them.